Tworzywo piankowe z rdzeniem kompozytowym odnosi się do nowego materiału utworzonego przez połączenie dwóch lub więcej heterogenicznych, heteroseksualnych materiałów o specjalnym kształcie. Oprócz zachowania głównych cech oryginalnych materiałów składowych, może również uzyskać oryginalne składniki poprzez efekt kompozytowy. Nowe doskonałe właściwości, których materiał nie posiada. Zgodnie z ich podstawowymi materiałami, materiały kompozytowe można podzielić na trzy kategorie: materiały kompozytowe z osnową polimerową (żywiczną), materiały kompozytowe z osnową metaliczną i nieorganiczne materiały kompozytowe z osnową niemetaliczną.


Samoloty stosowane w przemyśle lotniczym i lotniczym są bardzo wrażliwe na jakość konstrukcji i muszą być wykonane z lekkich i wytrzymałych materiałów. W ciągu prawie 100 lat rozwoju samolotów i ponad 50 lat rozwoju inżynierii kosmicznej ludzie poszukiwali lekkich i wytrzymałych materiałów. W latach czterdziestych XX wieku ludzie odkryli tworzywa sztuczne wzmocnione włóknem szklanym, a później rozwinęli się w zaawansowane materiały kompozytowe, które rozwiązały problem lekkości i wysokiej wytrzymałości materiałów.


Niemal w tym samym czasie ludzie odkryli strukturę warstwową, tworząc konstrukcję z rozsądnym wykorzystaniem materiałów, aby spełnić wymagania dotyczące lekkości i wysokiej wytrzymałości. Podstawy pianka strukturalna konstrukcji warstwowej stosowanej obecnie w inżynierii składa się z dwóch górnych i dolnych cienkich i mocnych paneli oraz lekkiego materiału rdzenia, który jest wypełniony i trwale połączony z panelami. Istnieje wiele materiałów stosowanych na panele, takich jak aluminium, stal nierdzewna, laminaty kompozytowe, sklejka, tektura itp.





Istnieją piankowe struktury wielowarstwowe, struktury typu plaster miodu i faliste struktury typu "sandwich" w zależności od postaci zastosowanego materiału rdzenia. Wraz z szybkim rozwojem polimerowych materiałów kompozytowych, głównymi materiałami stosowanymi do konstrukcji warstwowych z pianki są głównie pianka polistyrenowa, pianka poliuretanowa i pianka z polichlorku winylu. W ostatnich latach pojawiły się pianki polipropylenowe, chlorowane lub sulfonowane. Polietylen, poliwęglan, PTFE i inne spienione tworzywa sztuczne.


Płyta warstwowa może być traktowana jako specjalna forma laminatu, to znaczy warstwa lekkiego materiału warstwowego jest umieszczona pomiędzy dwiema warstwami, a ta warstwa warstwowa ma pewną sztywność na ścinanie poprzeczne. Ta struktura ma większą sztywność na zginanie, ponieważ materiał o większej wytrzymałości i ciężarze poprzecznym jest umieszczony w pozycji oddalonej od środka ciężkości przekroju, dlatego jest najczęściej używany jako element zginany do obciążeń bocznych. Analiza zginania klasycznej teorii cienkich blach lub laminatów kompozytowych opiera się na założeniu prostej normalnej Kerchhoffa. Uważa się, że moduł poprzecznego ścinania płyty jest nieskończony, więc poprzeczne odkształcenie ścinające wynosi zero podczas zginania.