Wytrzymałość na ściskanie to zdolność materiału do wytrzymania obciążenia, gdy siła pcha go do siebie podczas ściskania. Ostateczna wytrzymałość jest określana przez obciążenie przyłożone, gdy włókno pęka lub trwale się odkształca. Wytrzymałość na ściskanie ma zwykle postać matrycy z żywicy epoksydowej w formie laminowanej. Pod względem kompresji kevlar jest znacznie słabszy niż pianka warstwowa z włókna węglowego lub włókno szklane. Co ważne, Kevlar jest bardziej podatny na pękanie przy uderzeniu w bok, powodując naprężenie ściskające we włóknach.

Nie oznacza to, że Kevlar nie powinien być używany, ale zaprojektowanie struktury warstwowej z wystarczającą strukturą pokrycia, zgodnie z potrzebami, które można dostrzec. Wytrzymałość to zdolność materiału do przeciwstawiania się pękaniu lub pochłaniania energii pod wpływem naprężeń. Podczas gdy wytrzymałość i wytrzymałość są często powiązane, wytrzymałość jest miarą największego naprężenia, jakie może wytrzymać włókno, podczas gdy wytrzymałość jest miarą tego, ile naprężeń może wytrzymać materiał, zanim się odkształci.

Jest to również naprężenie, pole pod krzywą odkształcenia mierzone od początku testu do punktu zniszczenia, często włókna o słabszej wytrzymałości nadal wykazują „twardsze” właściwości. Wytrzymałość może charakteryzować tendencję materiału do przeciwstawiania się zmęczeniu i zużyciu. Kevlar jest najlżejszą tkaniną powszechnie stosowaną w kompozytach, a jego wytrzymałość przewyższa również włókno szklane i włókno węglowe.

Z tego powodu Kevlar jest często używany do tłumienia drgań i zapewnia lepszą odporność na uderzenia niż włókno węglowe lub FG. Ta wytrzymałość pomaga również w przypadku kevlaru, ponieważ jest on bardziej odporny na zmęczenie przy powtarzającym się obciążeniu. Sztywność/sztywność/sztywność charakteryzują się zdolnością materiału do nieodkształcania się pod obciążeniem. Określa, czy określone komponenty będą się rozciągać lub przesuwać pod obciążeniem, gdzie wąskie tolerancje konstrukcji nośnych mogą stanowić problem w krytycznych obszarach projektowych.

Jeśli wymagane jest, aby części zachowywały wąskie tolerancje wymiarowe pod obciążeniem, rozwiązaniem jest włókno węglowe. Podczas gdy włókno węglowe ma najwyższy moduł z trzech typów włókien, kompozyty z włókna węglowego zachowują ściślejsze tolerancje wymiarowe, nawet gdy są obciążone w pobliżu ich maksymalnej wytrzymałości. Chociaż każde włókno jest klasyfikowane jako materiał o wysokim module sprężystości, każde włókno zachowuje się inaczej, gdy jest obciążone w pobliżu swojej maksymalnej wytrzymałości i podczas całego cyklu ładowania. Podczas gdy włókno węglowe może zapewnić tylko około 2%, Kevlar 29 i włókno szklane zapewniają prawie dwa razy większe obciążenie rozciągające niż włókno węglowe.