1. Alkoholiza alkoholi dwuwodorotlenowych
Metoda alkoholizy była najlepiej zbadana we wszystkich badaniach nad recyklingiem odpadów poliuretanowych metodami chemicznymi. Technologia jest stosunkowo dojrzała i ukształtowała pewną skalę przemysłową. Używając związków alkoholowych jako środków rozkładających, pod wpływem ogrzewania odpady poliuretanowe ulegają rozkładowi do polieteropolioli, czyli alkoholizie. Odpadowe materiały poliuretanowe wykorzystują diole glikolu etylenowego jako środki alkoholizujące, reagują i rozkładają się do niskocząsteczkowych oligomerycznych polioli pod ochroną średniej temperatury lub średniej depresji/katalizatora i gazu obojętnego. Produkty degradacji są trwałe, a ich skład jest stosunkowo prosty. Łatwe do oddzielenia i oczyszczenia. Poliuretan alkoholizy glikolu występuje głównie w dwóch rodzajach rozerwania wiązania, mianowicie rozerwania wiązania c-N i rozerwania wiązania C-(), w wyniku czego powstają poliole lub poliole i polimery zakończone grupą aminową. W przypadku sztywnej pianki poliuretanowej bardziej odpowiednie jest przetwarzanie w procesie alkoholizy, który charakteryzuje się łagodnymi warunkami alkoholizy, niższą szybkością reakcji niż hydroliza i piroliza oraz pozwala materiałom odpadowym zawierać inne zanieczyszczenia, takie jak włókna poliuretanowe lub poliamidowe, poliwęglan i polimetanol itp.
Reakcja alkoholizy jest związana z zastosowanym katalizatorem. Katalizatory stosowane w reakcji alkoholizy obejmują katalizatory zasadowe, takie jak dilaurynian dibutylocyny, tetrabutylotytan, trietylenodiamina, wodorotlenek sodu, octan potasu itp., Które mają wysoką wydajność katalityczną i są korzystne dla dysocjacji wiązań uretanowych w celu wytworzenia amin i węgla dwutlenek . Szybkość alkoholizy zależy od składu chemicznego materiałów odpadowych, katalizatorów, temperatury reakcji, czasu reakcji, rodzaju i ilości środka alkoholizującego. W tych samych warunkach ilość zastosowanego katalizatora jest znacznie większa w przypadku alkoholizy. Ilość środka alkoholizującego pianę PMI jest większa niż w przypadku alkoholizy, ale gdy stosunek ilości środka alkoholizującego do odpadów osiągnie 1: 1, szybkość reakcji środka alkoholizującego nie wzrośnie znacznie. Wraz ze wzrostem ilości środka alkoholizującego maleje średnia masa cząsteczkowa produktu alkoholizy.
2. Metoda degradacji alkaliów
Alkaliczna metoda degradacji wykorzystuje MOH (M to jeden lub mieszanina Li, K, Na i ca) jako środek degradujący i degraduje sztywną piankę poliuretanową do oligomerów w temperaturze około 160-200°C. Gdy do produktów degradacji pianki PMI dodaje się rozpuszczalniki niepolarne (estry lub węglowodory chlorowcowane) i wodę, produkty degradacji dzielą się na dwie warstwy. Górna warstwa jest destylowana w celu uzyskania polioli, które mogą być bezpośrednio wykorzystane do ponownego wytwarzania pianki poliuretanowej, a dolna warstwa jest zatężana. Krystalizowane, rekrystalizowane lub destylowane próżniowo diaminy mogą być dodawane z fosgenem w celu wytworzenia izocyjanianów. Wadą jest to, że ponieważ reakcja jest prowadzona w wysokiej temperaturze i silnie zasadowych warunkach, wymaga dużego sprzętu, wysokich kosztów produkcji i trudnej industrializacji.
